aşıdan sonra ben.
Her şeyden önce biz iyiyiz,
eski hayatımızdan pek bir farkımız yok.
Eminönü'ne gidemiyorum, yazlığa da öyle o kadar. Yazlıkta iki bavul malzemem kaldı onlara kavuşuruz umarım bu sene.
Tabi kontrollerimize de gidemiyoruz malum
co-vit yüzünden buradan tüm doktorlarımız sesleniyorum "sory".
Bu tuhaf zamanlar geçsin her gün tomografi çektireceğim söz.
Yürüyüşlerimi yapıyorum her sabah böylece tüm yediklerimin vicdan azabından kurtuluyorum bir nebze. Baya yemek yapmayı öğrendim favorim pizza ve türevleri. Yaw hamur mayalamak ne kadar basitmiş. 40 dakika pizza bekleyene kadar hemen yapılan bir şeymiş hem de istediğin fantastik malzemeleri kullanarak. Tabi taş fırın yaptırmak mümkün değil haneye ama ona benzer şeyleri bile yaptık evde.
Mesela temizlikte bir seviye üste çıkıp avuç içi taşlama aleti almak suretiyle her yere (taş yüzeylere tabi ki) piling yapabiliyorum.
Isı tabancasıyla kaynak yapabiliyorum. Bu da çok tehlikeli aslında.
Sonra tığ öğrendim, oyuncak bebek örebiliyorum amigurumi deniyor (bu biraz hafif bir meziyet olarak görülse de içim de ukdeydi)
 |
| tığ böyle bir hastalık yalnız. |
Franızca'yı ve Farsçayı da öğrenirsem Marsa çıplak ayakla koşarak gidebilirim.