Bahçe öğretmeni Lois’in işi
kesinlikle çöpleri toplamak değildi. Onun işi çocukların birini öldürmemesini
sağlamaktı sadece.
Farkındaysanız kendime göre
kitapları bulmuş olmanın sevinciyle yazıyorum. Her ne kadar absürt sürreal
gözükse de aslında zıvanadan çıkmış dünyamızın gayet gerçekçi bir minyatürü
Yamuk okul. Şimdi anlıyorum ki bir sürü komik kitap ve okul serisinin kaynağı
burası.
Yazarımız Louis Sachar
ödüllü, önemli bir yazar, sitesin de de göreceğiniz gibi çocuk hadisesini gayet
yakından tanımış ve kedisi de 54 doğumlu bir çocuk. Çukurda kitabı sekiz milyon
satmış, çocuk edebiyatında önemli bir yeri var. Kitapçılarda bulunmuyor
interneten bulup almak lazım...
Bu seride birçok tuhaflık
peş peşe gele biliyor veya bunu çocuğuma tavsiye etsem pedagojik olarak
cehenem de yanar mıyım diye düşünürken, altı yaşında çocukların neleri
seyrettiğini hatırlayınca onların bu tuhaflıkları fındık fıstık gibi
tükettiklerini esas bizim normlarla sorunları olduğunu hatırlıyorum.
Louis Sachar kendisi de
eğitim işinde yedek öğretmen olarak çalışmış ve sonra da yazarlık hastalığına
yakalanmış. O andan beri beri günde iki üç saat yazmadan duramıyor.
Biraz kitaplarda ki
dehasından örnek vermek istiyorum:
Bütün öğrenciler evcil
hayvanlar getirmişlerdi Stephen’ın hayvanı yoktu. O yüzden portakal getirmişti.
Portakalı kaçmasın diye kafese koymuştu. Todd ise küçük kardeşi ise Raphe’i
getirmişti. Sıra Ron’a gelip hayvanını tanıtması istenince “köpek” dedi
önündeki kediyi severek. Bayan Jewls omuz silkti ve “peki” dedi.
Bu kitapları yıllar önce
almış ve kütüphanemin dehlizlerine yerleştirmişim. Onları yeniden keşvetmem
bunca zaman alması acaba kimin suçu diye düşündüm düşündüm aklıma bir isim
gelmedi.
Seride ki “okul”
sevgisizliği o kadar dürüst ki insan dünyanın her yerinde öğretmenler müdürler
çocuklar aynı şeyleri yaşıyor herhalde diye düşünüyor derin derin ufka bakarak.
İlk okul birde be lisede okulu bırakmaya kesin kara vermiş ama uygulayamamış
biri olarak bu firar edilemeyen kurumları sivilceler kurumadan bir an önce
bitirmek gerekiyor.
Louis Sachar olayı şöyle
özetlemiş “Okul kapanınca çocukları başka okullara dağıttılar hem de birinden
korkunç okulara “ bu sayfada altı çizilmiş köşesi kıvrılmış yapraklarıyla
zihinime kazımaya çalıştım.
Pedagoji takıntımızı
atmamız için örnek olabilecek başka bir paragrafı (masalı) yazarak karşınızdan
tüylü şapkamı kolumla kocaman bir daire çizerek çıkarıyor, limanda bekleyen Wasa gemime doğru
yol alıyorum.
“Çok güzel bir gündü.
Kokarca’yla annesi ormanda yürüyüşe çıkmışlardı. ‘merhaba, Kokarca’ dedi.
Çizgili sincap Charlie. ‘Merhaba, Charlie’ dedi Kokarca. ‘Gel buraya, Kokarca,’
diye seslendi annesi. Kokarca aceleyle annesinin peşinden gitti. Bir yola
geldiler. Kokarca birden daha önce hiç duymadığı bir ses duydu. Gökgürültüsü
gibi bir şeydi. İnsanların kullandığı bir araba hızla üzerine doğru geliyordu!
Dikkat et! Diye bağırdı annesi. Kokarca yolun ortasında durup hızla gelen
arabaya baka kaldı. Daha önce hiç araba görmemişti. Annesi onu tam zamanın da
çekip kurtardı. O kurtuldu, ama ne yazık ki annesi ezildi. Kokarca ‘anneciğim,
anneciğim diye hıçkırdı durdu, ama annesinden yanıt alamadı. Annesi ölmüştü.”
Louis Sachar