tweetler en çok diyalog şeklinde yazıldıklarında etkili oluyorlar. Çünkü diyaloglar, okuyanın kafasında bir sahne canlandırıyor. "İlk tweetlerim şöyleydi: Otobüste burjuva ahlakına hayır! Halbuki şu daha iyi bir tweet: Üzgünüm bayım, otobüste burjuva ahlakına yer yok!"
Twitter'daki güzel bir günü ise tekrar, tekrar kullanabileceği yeni bir cümle yapısı keşfettiği gün olarak tanımlıyor. Kendisini "özdeyişçi" olarak görmek istiyor, "Twitter özdeyişçisi olarak da değil... Sanırım bunu yeni bir meslek olarak belirleyebiliriz" diyor. Ardından bir kahkaha patlatıyor. Onun içinde bulunduğu durum düşünülünce, bu talep çok da ütopik değil çünkü iki Alman yayıncı ondan özdeyişler kitabı yazmasını istemiş. Şimdi taslağını hazırlıyor.
Ayrıca geçen yaz epey ilginç bir şey olmuş. Berlin'de araştırma yaparken, #başarısızentelektüeliniyiniyetturu'na çıktığına dair bir tweet atmış. Şaka yapıyormuş fakat Alman gazeteciler bir anda "Geliyor musun? Hadi, bir röportaj yapalım" demeye başlamışlar. Die Zeit, yazı işleri toplantısına katılmasını istemiş. Normalde bu ilgi karşısında paniklermiş ama onun yerine yarattığı Twitter personasını canlandırmaya çalışmış. Die Zeit kadrosunun önünde, gazeteyi açmış, esnemiş, başını kaldırmış ve sertçe, "Makaleleriniz... Aşırı uzun" demiş.
Bu toplantının ardından Die Zeit, Jarosinski'den Twitter'a uygun uzunlukta şakaları bir araya getirdiği bir köşe yazmasını istemiş. Frankfurter Allgemeine Zeitung için de daha uzun olmakla beraber benzer yazılar yazacak. "Bu konu üzerinde çok fazla düşünmemeye çalışıyorum, dürüst olmak gerekirse" diyor. Endişelerine rağmen Jarosinski, Twitter'da benimsediği tarzın 140 karakter limitinin ötesinde de uygulanabileceğini fark etmiş: "Yazmayı öğrendiğim bu cümlelerle paragraflar da kurabilirsiniz."